หลอนสุด! วงจรปิดเชิญชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรออฟฟิศจนถึงวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก บันทึกภาพของสถานะการณ์แปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานออฟฟิศ จนจำเป็นต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ตอนวันที่ 4 เดือนกันยายน นักข่าวแถลงการณ์ว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานออฟฟิศหนัก จนถึงทำเอาต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวถึงแล้วได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเหตุการณ์แปลกที่หาคำอธิบายมิได้ ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนข้างในออฟฟิศแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพพวกนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งไว้ในสำนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในบริเวณถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของสิงคโปร์ ในตอนที่เหลือบุคลากรที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งสะสางงานอยู่ด้านในออฟฟิศที่นี้คนเดียวในเวลาราวๆ 23.57 น. เวลาที่เพื่อนร่วมงานของเขา กลับไปอยู่บ้านกันไปหมดแล้ว
ภาพจากกล้องวงจรปิด เผยให้เห็นในตอนที่ บุคลากรชายคนนี้ แหงนมองดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลัง แม้กระนั้นเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆก็ตามก็เลยกลับมานั่งทำงานต่อ แต่หลังจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังสนั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ข้างๆด้านขวามือ และหลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง พนักงานชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มลงเก็บของบางสิ่ง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ร่วงบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจถัดมา เหตุการณ์ก็ชั่วร้ายลง เมื่อประตูของห้องดังกล่าวข้างต้นกำเนิดปิดเอง และก็หลอดไฟฟ้าก็ดับลงเอง เวลาที่เก้าอี้ในออฟฟิศตัวหนึ่งที่อยู่ข้างนอกห้อง ก็ขยับเขยื้อนเอง จนพนักงานคนนี้ ต้องวิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานด้วยความสะดุ้ง
เรื่องชักชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เนื่องจากว่ากล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพช่วงเวลาที่หลอดไฟในห้องดังที่กล่าวถึงแล้ว กลับมาเปิดสว่างเองอีกครั้ง และก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปัญหาสีดำ” ปรากฏตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานศาลกล่าวประตู
ล่าสุด มีการสอบสวนจากตำรวจสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีบุคลากรผู้อื่นอยู่ในสำนักงานแห่งนี้อีกแล้ว นอกจากบุคลากรชายคนนี้ รวมทั้งทางตำรวจก็ยืนยันว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็ดี จนกระทั่งปัจจุบันนี้ ทั้งคนในสำนักงานแห่งนี้ แล้วก็ตำรวจก็ยังหาคำชี้แจงไม่ได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนไหน และใช่มนุษย์ไหม?
เรื่อง สยองตึกเช่าเขตพระราม 2 ซอกซอยนี้จะเป็นซอยใหญ่ติดกับถนนหนทางเลยจ้า ที่พักอาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวเกือบจะทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นานับประการขา ครอบครัวของสหายพวกเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองขา เขาจะต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเพราะเหตุว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของเพื่อนเราตัดสินใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่ตึกนี้ขา
ด้วยเหตุว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายในการเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนพ้องเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ บิดาก็พาแม่และก็พิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยด้านล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ ขา พอเพียงขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นเตียนโล่งๆไม่มีห้อง ไม่เกลื่อนกลาด
เพียงพอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 ขา มี 2 ห้อง เป็นห้องที่ใกล้กับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ ทั้งยังยันต์ไทย จีน แล้วก็ห้องตรงกันข้ามที่ติดกับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเพราะว่าขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงกันข้ามมาก ) แม่พิมพ์เห็นห้องเล็กก็เลยกล่าวว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะกับนอนคนเดียว อาของพิมพ์ก็กล่าวขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เฉลียวใจว่าทำไมถึงนอนไม่ได้ แม้กระนั้นอาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็รวมทั้งคุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 ขา ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับพ่อว่ามันแปลกๆนะ เพราะอะไรห้องนั้นถึงนอนมิได้ อาจารย์ก็บอกว่าคงจะไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ในเวลานั้นเวลาโดยประมาณ 3 ทุ่มคะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมความพร้อมนอนแล้วเนื่องจากเหน็ดเหนื่อยกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนหลับไปคะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูราวกับอุตสาหะจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตระหนกตกใจตื่นขาถือโทสับมาดูตรงเวลาแทบๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์บอกว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แม้กระนั้นไม่ได้กล่าวอะไรออกไปด้วยเหตุว่ามีความคิดว่าอา หรือแม่คงจะมาเช็คว่าหลับไปรึยัง ตอนเช้ามาพิมพ์ก็ถามคำถามว่าเมื่อคืนผู้ใดไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนภายในบ้านเป็นไม่มีคะ
อานอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนพ่อแม่ก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็มึนงงค่ะเนื่องจากว่าเชื่อมั่นมากมายว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ โอกาสนี้หนักขึ้นด้วยเหตุว่าเหมือนพากเพียรดันประตู มีเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกประตู เสมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แต่ว่านอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เรื่อยจนถึงครั้งคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอนเลย
หลังจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกังวลใจที่จะอยู่ที่นี่ค่ะ ประกอบกับว่าเจ้าของตึกเขาอยากได้อาคารคืน เป็นทีแรกๆที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะเหตุว่าจะให้ลูกชายอยู่ แต่ว่าเพราะเกิดเรื่องไม่ค่อยบวกกับผู้ใดกันมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาก็เลยตัดสินใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยลำบากคะเพราะว่าของน้อย เรื่องราวสยองขวัญ แต่อาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่โน่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าเรื่องคืนนั้นที่พ่อลุกขึ้นมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็บอกว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องพวกนี้จะมาพบกับตัว ทีแรกๆครูมีความเชื่อแบบครึ่งขาว่าผีมีใช่หรือไม่มีจริง พ่อบอกว่าวันนั้นกลับไปอยู่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยนะ อาจารย์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยดสยองอาคารเช่าบริเวณพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ค่ะ บิดาของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) ครูก็ตกใจนะคะแต่ก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านสตรีคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมาก) เราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยจ๊ะ พวกเราเคยไปทำงานกรุ๊ปบ้านพิมพ์ในระหว่างที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่ตึกนั้น แม้กระนั้นไปตอนกลางวันแล้วอยู่เพียงแค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยคะ เราคิดว่าที่ครูเหนสตรีคนนั้นบางทีอาจจะด้วยเพราะครูบาอาจารย์มีเซ้นถึงได้พบกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่คนอื่นพบ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ้ะ อยู่แค่ชั้น 1 แล้วหลังจากนั้นก็ขึ้นมานอนชั้น 2 เท่านั้นจริงๆบางทีอาจเพราะว่าอารู้ประวัติที่นี่เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์การันตีว่าเปนความจริงที่เจอเองกับตัว บกพร่องอะไรจำเป็นต้องขอโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังค่ะ แม่พิมพ์ก็หนักใจกลัวว่าลูกสาวจะพบอะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำทานขา จากนั้นพิมพ์ก็หลับไม่ได้สบายขึ้น แต่ว่าเสียงแคะประตูกับเสียงเสมือนคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดวันตลอดคืน มั่งมีแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งขา เพราะเหตุว่าร้านค้าเกมของอาเปิดถึงเพียงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ปกติถ้าหากลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านแล้วค่ะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง ดึกดื่นสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าว ลุงแกก็เถียงค่ะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ภายในมีเพศหญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ ด้วยเหตุว่าแฟนอามีความแตกต่างจากปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็ไม่ค่อยสบายใจค่ะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบคะไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง ครูเองก็ว่าแม่คิดมากไปรึประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงขา พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะว่าห้องของเทอกว้างเวิ้ง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยค่ะ ทำครัว อากับแฟนจะอยู่ด้านล่างมองร้านค้าเกม ส่วนพ่อพิมพ์ทำงานกลับดึกคะ ระหว่างที่พิมพ์ดูโทรทัศน์อยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีลักษณะอาการแปลกๆค่ะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็สับสนว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างค่ะ
แต่มันไม่ยินยอมมายังคงร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเหมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วบอกว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะอะไร เพราะภายนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยจ้ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีเพียงแค่พิมพ์กับแมว ขณะนั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรขาเพราะคิดว่าลูกแมวคงยังไม่คุ้นรึประกาศ แต่ก็ไม่ใช่ครั้งเดียวคะที่แมวแสดงอาการแบบงี้ บางโอกาสแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงอย่างกับว่ามีผู้ใดไล่มัน ทั้งๆที่ก็ไม่ผู้ใดกันแน่คะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางครั้งพิมพ์จำต้องเปิดไฟอีกทั้งชั้นเพื่อลดความน่าสยองคะ
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็ราวกับมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่ว่าเอวของพิมพ์ก็กระแทกกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยจ๊ะ พิมพ์บอกว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ว่าถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่อาจจะอธิบายประเด็นนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงขา
เรื่องก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยๆจนถึงพิมพ์ชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนภายในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งข้อเท็จจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนคะ ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ว่าก็จะบอกว่าร้านจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีออกจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นส่วนใหญ่เปนขาประจำขา วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ธรรมดาดีไหม พิมพ์ก็งงเต็กแต่ว่าก็ตอบไปว่าขา อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆเอ็งก็บอกว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมาทำร้ายพิมพ์ได้หรอก เนื่องมาจากร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนขา บางทีที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าเอ็งยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นหญิงตัวเล็กนะคะแม้กระนั้นเทอมีความมีน้ำใจกับทุกคนมากมาย ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย